Vis, ale nikt o tym nie wie. Przedstawia się jako Judasz.
wiek
ok. 4,5 miliarda lat
rasa
Bóstwo
przynależność
Samotnik
umiejętności
Stracenie części magii spowodowało u Judasza znaczne braki w umiejętnościach. Przed upadkiem był niezwykle silny i potężny, teraz jednak jego moc skupia się głównie na tym, by utrzymać Wyspę i jej mieszkańców. Wysysanie magii
Kto daje i zabiera ten się w piekle poniewiera. Vis bowiem potrafi zabrać komuś wszelką magię. U słabszych jednostek jest to trwałe, u potężniejszych zaś tylko tymczasowe. Żeby jednak odzyskać pełnię mocy, Judasz musiałby zabrać całą magię z Wyspy, co zaskutkowałoby zniknięciem wszelkich ras i innych stworzeń, więc nawet tej umiejętności nie używa. Zwyczajnie mu się nie przydaje.
Z mojej krwi
Vis odczuwa swego rodzaju połączenie ze wszelkimi magicznymi istotami, dlatego może je też wyczuwać na określoną, niezbyt dużą odległość. Za pozwoleniem może nawet pogmerać w cudzej głowie, zobaczyć jego myśli, zablokować niektóre wspomnienia. Jednak jeśli nie dostanie zezwolenia, takie wtargnięcie będzie niesamowicie bolesne zarówno dla Visa, jak i drugiej osoby. Magia podstawowa – W Judaszu zostały oczywiście jakieś resztki magii, którą wykorzystuje głównie do mało istotnych rzeczy, jak na przykład podanie sobie pędzla bądź zamknięcie za sobą drzwi. Nie korzysta bardziej ze swoich umiejętności ze względu na nieciekawe skutki.
Dusza artystyczna
Jako iż Judasz od zawsze był swego rodzaju patronem artystów, to przebywając na Wyspie zaczął się bardziej interesować szeroko pojętą sztuką. Dlatego z pewnością nikogo nie zdziwi, że wyspecjalizował się w graniu na swoich ulubionych instrumentach, w rysunku i malunku, a także liznął nieco poezję, jednak z pewnych powodów woli jej unikać. Jego ulubioną formą sztuki jest rzeżbienie, szczególnie z kamienia.
wygląd
Czasami może wydawać się, że pasja Judasza do rzeźbienia wpłynęła na jego aparycję. Wygląda bowiem bardzo często jak zwykły posąg, zwłaszcza z twarzy, na której symetria wręcz kuje w oczy. Jego mimika twarzy również nie należy do najbardziej kwiecistych. Mimo, że jest na tym świecie już dobre dwa tysiące lat, to nadal ma problemy z emocjami, a co dopiero z wyrażaniem ich. Na szczęście nauczył się formować mały uśmiech, tak na początek, żeby nie odstraszać potencjalnych towarzyszy. Vis posiada bladą, wręcz porcelanową cerę bez żadnych przebarwień. Ani jeden pieg nie zagościł na jego twarzy, żaden pieprzyk. Nic, co mogłoby nie pasować do reszty. Usta są delikatnie ciemniejsze, jako jedyne lubią zmianę. Ich barwa potrafi zmieniać się od delikatnego różu do szkarłatnej czerwieni, reagując nie tylko na temperaturę, ale i na nastrój Judasza. Wyżej umiejscowiony jest idealnie prosty nos, a nad nim – złote oczy okalane kurtyną jasnych rzęs. Vis ma brwi naturalnie rude, tak samo z resztą jak jego włosy, nad którymi można by się oddzielnie rozpisać. Czupryna Judasza jest zdecydowanie rozpoznawalna. Mało kto ma tak samo długie, lśniące i grube włosy tak jak owy bóg. Najczęściej opadają falami na jego plecy, jednak czasami, zwłaszcza w czasie długich podróży, woli je spinać. Nie stroni od eleganckich, złożonych fryzur. Mężczyzna sprawia zatem wrażenie kogoś ważnego, wręcz królewskiego. Dla niektórych jego uroda może zapierać dech w piersiach, podczas gdy niestety dla większości twarz Judasza jest po prostu nudna. Zbyt idealna. Pozbawiona jakichkolwiek wad. Sylwetka Visa na szczęście nie wyróżnia się tak, jak cała reszta mężczyzny. Szczupła, lekko umięśniona. Legenda mówi, że Judasz jest niezwykle miękki, co przeczyłoby jego egzystencji jako posąg, ale póki co rzadko kto może potwierdzić tę teorię.
Indeks 
